Harold-tool
Van schetsboek tot pupiter
Van de handgeschreven notities op papier tot de uitgegeven partituur op de lessenaars van onze muzikanten: welke etappes legt een nieuw symfonisch werk vandaag af? We vroegen het gingen het na voor onze eerstkomende creatie, Beyond, en stelden de vraag aan componist Harold Noben.
"Mijn schetsboek blijft een onmisbaar werkinstrument bij het schrijven van bepaalde passages die ik niet rechtstreeks op de computer kan verwerken. Ik grijp er dus graag naar terug. Dat neemt niet weg dat ik voornamelijk werk met een digitaal pianoklavier, waarbij ik alles invoer via een muzieknotatieprogramma, meer bepaald Finale.
Op mijn computerpartituur staan ook extra "kladblaadjes" waarop ik ideeën en verschillende werkversies van die ideeën noteer om ze op de juiste plaats in de muziek samen te brengen (wat met een schetsboek moeilijker lukt), en waardoor ik dus een totaalbeeld van het resultaat op de partituur kan krijgen.
Is de compositie zo goed als af, dan voeg ik alles zelf nog eens in in een ander bestand, met de partij voor de dirigent gescheiden van die voor de aparte instrumenten. Dat geeft me nog eens de tijd voor een extra herlezing en correctieronde. Idealiter is het altijd verstandig om, als het geheel af is, ook een vriend of collega met een frisse blik door de partituur te laten gaan. Die halen er altijd wel nog enkele tikfoutjes of andere details uit die je zelf niet meer ziet omdat je er wekenlang met je neus hebt op gezeten. Bij gebrek aan tijd komt dit er niet altijd van, want 'een componist met vertraging' is voor de meesten van ons een pleonasme (lacht) en het materiaal moet dan nog naar de muziekbibliotheek, die de partituren op haar beurt moet doorgeven aan de musici. In de eerste plaats aan de verschillende lessenaaraanvoerders die verantwoordelijk zijn voor de coördinatie van alle muzikale bewegingen (zoals de strijkersinzetten) en uiteraard aan de dirigent de tijd moet hebben om zich met de partituur vertrouwd te maken voordat de eerste repetities plaatsvinden.